Lowly Firefly

Szukaj na tym blogu

Jesteś różowym kremem na cieście

w dniu sierpnia 11, 2011

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Zasłyszane, bezwzględne zdziwienie, zauroczenie...

coma to lubię

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Dziękuję za odwiedziny :)

Popularne posty

Rutyna tankowania

Mój deficyt w baku staje się już powoli rutyną. Rutyną stają się również moje galopy przez przeszkody, trawy, rabaty, i inne bezdroża w celu zdobycia złotego płynu. W pewnym sensie tankowanie do butelki po mineralnej pozwala mi ocenić gołym, hmm prawie gołym okiem, kolorek paliwa..... Najładniejszy jest na zielonej stacji..... Szczęście w nieszczęściu jest takie, że zawsze udaje mi się zaparkować w miejscu ustronnym i niezbyt torującym drogę innym zmotoryzowanym, a widok bezbronnej blondynki kruszy serca najbardziej zatwardziałych zwolenników pełnego baku.... Stali dostawcy ( bo bywa, że udaje mi się zakończyć trasę na benzynowej pustyni i przypadkowo mam ze sobą telefon, mogę zadzwonić po pomoc.... I już po pierwszych słowach - hej masz chwilkę??? Natychmiast pytają - Gdzie stoisz???????????????? Ba nawet przezornie zaczęli wozić ze sobą karnister :) Za każdym razem otrzymuję reprymendę, obiecuję, zaklinam się i dzwonię znowu.... (...

W OCZEKIWANIU LATA

Rok temu robione zdjęcia, które do tej pory nie znalazły się na blogu z różnych przyczyn... Ot taki przerywnik. Moja wena twórcza chyba wyjechała na wczasy, za mnie, i jakoś nie chce wrócić. Dla stęsknionych mojego widoku mam fotki, a dla tych spragnionych tekstów, obietnicę mobilizacji i przelania na papier moich zaległych przygód :) enjoy!

SZUFLADKI

Jestem jak szafka biblioteczna do katalogowania... składam się z miliona szuflad... w każdej przegródce skrywam coś innego, do każdej jest inny wytrych inne słowo klucz... w moim życiu miałam tylko dwie osoby, które czytały ze mnie jak z otwartej księgi i przed nimi niczego nie udawało mi się ukryć jak to robiła mama nie wiem, jak robi to jej imienniczka jest dla mnie zagadką. Przed resztą świata mogę schować wszystko... blat jest zawsze taki sam, roześmiany, wesoły, zabawny, sarkastyczny do bólu, bywa wredny i uparty.... Dobrze mi tak.... nauczyłam się śmiać, z siebie, do siebie, do innych, po amerykańsku każdemu z rozbrajającą szczerością kłamać w oczy jak jest wspaniale... a może nie, nie kłamać...a zaklinać rzeczywistość? Umiejętność przenoszenia marzeń w real przychodzi mi z taką łatwością jak uśmiech.... Co sobie wymyślę to się wcześniej czy później dzieje... tyle że niestety przychodzi zawsze nie w porę, nie w tej kolejności a już 100% komplikując sprawy doczesne.....

Obsługiwane przez usługę Blogger